Ik was al jarenlang een enthousiaste 'prepper' en leefde extra zuinig zodat ik geld over hield om allerlei dingen aan te kunnen schaffen die mij zouden kunnen helpen om te overleven tijdens de nasleep van een ramp zoals de uitbarstingvan een supervulkaan of een hele sterke zonnevlam. Eind 2018 zag ik een documentaire over mensen die in de wildernis leven waarin een gozer een kleine luchtbuks gebruikte om ongedierte neer te schieten die in zijn broeikas rondliepen. Hierdoor kwam ik op het idee om ook een luchtbuks aan te schaffen want in tijden van nood kan je met ongedierte en ander klein wild natuurlijk prima voorkomen dat je sterft van de honger. Wekenlang zat ik het internet af te speuren opzoek naar een geschikt luchtbuksje dat bij mijn beperkte budget pastte. In die periode stierf mijn oma aan een hartaanval en kreeg ik een stukje van haar erfenis waardoor het budget voor een luchtbuks ineens een heel stuk hoger werd. Ik had zo'n €3.000.- te besteden en besloot om dat geld op een verstandige manier uit te geven aan een luchtbuks waarmee ik op groot wild zou kunnen jagen: Een Hatsan Hercules 9mm.
Ik was stomverbaasd dat zo'n zware luchtbuks zonder speciale vergunning te krijgen was in Nederland en ik ging er dan ook vanuit dat je vast en zeker op een soort lijst komt te staan als je hem aanschaft maar toch deed ik het omdat ik niets te verbergen had. Na een foto van mijn ID-kaart naar de verkoper te hebben gemaild kreeg ik dit prachtig stukje techniek thuisgestuurd. Volgens de specificaties kon hij een 9mm kogeltje met zo'n duizend kilometer per uur tot op 100 meter nauwkeurig op het gewenste doelwit afleveren vanwege de getrokken loop en twee 0,5L hogedruk tankjes van 250 bar. Ik had al tientallen kleinere overlevingsmaterialen aangeschaft maar dit kanon was mijn absolute pronkstuk. Ik zag hem als een levensverzekering dat ik had aangeschaft met het geld van mijn overleden oma.
Op een dag ergens in Februari 2019 zat ik op de bank TV te kijken met mijn luchtbuks naast me toen ik vanachter een privacyhaag van bamboe ineens flarden van een Politie auto voor mijn huis langs zag rijden. Korte tijd liep er een agent voor die haag langs en zonder eerst aan te bellen ging hij direct een kleine worsteling aan met mijn bamboe voordat hij in mijn voortuin stond. Ik had ook wat van dat spiegelglas privacy folie op ooghoogte aangebracht waardoor de agent eerst moest hurken voordat hij mij en mijn luchtbuks kon zien. Met grote verbazing zat ik dit privacy schendende tafereel te aanschouwen maar de agent deed alsof er niets aan de hand was en gebaarde richting de voordeur bij wijze van verzoek om deze voor hem te openen. Al was de buks volledig legaal voor iedereen boven de 18 jaar, toch was ik een beetje nerveus over deze situatie omdat er ook een hogedruk tank onder de loop was bevestigd waardoor hij er vanaf een afstandje uitzag als een soort sluipschuttersgweer met een granaatwerper eronder. Met enige tegenzin opende ik de voordeur en kreeg ik te horen dat deze wijkagent bezig was met een buurtonderzoek naar aanleiding van een soort babbeltruc waarmee iemand een tientje bij een buurvrouw probeerde los te peuteren. De wijkagent vroeg of ik daar ook last van had gehad en of ik iemand had gezien met een signalement die verdacht veel overeenkwam met die van mij. Met enige argwaan kon ik hem melden dat dit niet het geval was en direct daarna vroeg hij hoe het met mij ging. Ik vertelde hem dat het prima ging en vroeg hem daarna of hij langs was gekomen naar aanleiding van een melding. Niet lang daarvoor had ik namelijk ruzie met mijn moeder en die gaat dan wel vaker mensen bellen dus had ik al zoiets verwacht. Toen ik later navraag had gedaan op het Politiebureau bleek inderdaad dat de wijkagent was langsgekomen naar aanleiding van een verzoek van de GGZ maar tot drie keer toe bleef hij tijdens ons gesprek ontkennen dat zijn opmerkelijke bezoekje iets te maken had met een melding of de recente aanschaf van mijn luchtbuks. Daarnaast gedroeg hij zich ook heel opdringerig en vroeg hij meerdere keren of hij binnen mocht komen. Daar had ik weinig zin in want ik had al een tijdje niet opgeruimd en ik had overal en nergens overlevingsmaterialen liggen zodat ik daarmee eventuele binnendringers zou kunnen intimideren. Niet lang daarvoor werd ik namelijk lastig gevallen door twee probleemjongeren die op mijn ramen zaten te bonken en een gevecht probeerden uit te lokken. Ik had toen 112 gebeld en ben daarna wat spullen op strategische plekken gaan leggen voor als ze terug zouden komen. De wijkagent stelde mij op een gegeven moment voor een ultimatum: Óf ik zou hem zonder huiszoekingsbevel toelaten in mijn huis, óf hij zou via mijn voorruit foto's gaan maken van mijn luchtbuks. Wederom was ik verbijsterd over deze hele situatie en bleef ik verbouwereerd bij de voordeur staan terwijl hij nogmaals mijn recht op privacy schond tijdens het vergaren van bewijs dat de huiszoeking van een week later zou moeten rechtvaardigen.
In de week na het bezoek van de wijkagent werd ik heel opzichtig gevolgd door agenten in burger en ook daar was ik niet erg enthousiast over. Dat liet ik dan ook duidelijk merken door ze natte sokken te geven bijvoorbeeld. Tijdens de stromende regen deed ik dan mijn waterdichte schoenen aan en liet ik mijn telefoon thuis liggen zodat ze me fysiek moesten volgen tijdens een wandelingetje. Ik heb ze ook een keer in een prullenbak laten graaien door daar een waardeloos stukje computerhardware in te gooien en gigantisch in de stress laten schieten door rondjes te fietsen in de stad terwijl het hartstikke druk was vanwege de markt. Na de huiszoeking hoorde ik van een GGD'er dat Justitie van plan was om mij te gaan vervolgen voor het voorbereiden van een terreuraanslag en voor die tijd vermoedde ik al dat ze me op zo'n opzichtige manier volgden in de hoop dat ik een mogelijke terreur cel zou contacteren over dat ik was betrapt. Ik voelde me op een vreemde manier dubbel beledigd want blijkbaar dachten ze na het verdachte bezoek van de wijkagent niet alleen dat ik een terrorist was maar nog een achterlijke ook.
Op de dag van de huiszoeking werd ik rond 9 uur in de ochtend wakker van gebonk. Ik ging ervan uit dat ze bij de buurvrouw aan het klussen waren dus draaide ik me weer om. Niet veel later klonk het alsof bouwvakkers iets tegen mijn voordeur hadden laten vallen. In mijn T-shirt en boxershort liep ik naar beneden om te kijken wat de schade was, tot ik halverwege de trap door het gegolvde glas in mijn voordeur de gifgroene accenten op die modieuze Politie uniformen kon onderscheiden. "Politie!" riep iemand vanachter de deur. "Ik kom eraan!" riep ik terug terwijl ik weer naar boven liep om een broek aan te trekken. Ik zat met één been in een broekspijp toen er voor de derde keer een stormram kennis maakte met mijn voordeur. "Ik ben GODVERDOMME onderweg!" riep ik uit mijn raam. "Oké" klonk het van buiten. Eenmaal beneden aangekomen deed ik de enigszins verbogen knip van de deur en deed hem langzaam open om de agenten vooral niet te laten schrikken. "Ja..?" zei ik heel rustig tegen de agenten die daar met 4 of 5 man stonden. Zonder antwoord te geven greep de kleinste van het stel me bij mijn bovenarm en sleepte me met enig geweld uit mijn huis om me vervolgens ruw tegen de muur aan te duwen en handboeien om te doen. Later introduceerde deze agent zich als 'de hoogste autoriteit die op dat moment aanwezig was' toen ik hem vroeg waar hij het recht vandaan dacht te halen om mij op zo'n respectloze manier te bejegenen. Als een kudde Chinezen op vakantie waren de agenten ongeveer drie kwartier bezig om elke vierkante centimeter van mijn veredelde vuilnisbak te fotograferen terwijl ik in de hal stond te verkleumen en geboeid toe moest kijken hoe mijn collectie overlevingsmaterialen één voor één in de achterbakken van Politie auto's belandden. Al die tijd werd ik door een agent bij mijn bovenarm vastgehouden alsof ik een levensgevaarlijke crimineel was. Pas tegen het einde van de huiszoeking mocht ik op een stoel zitten maar moesten mijn handboeien omblijven tot "de hoogste autoriteit" klaar was met een korte toespraak terwijl de andere agenten om ons heen stonden.
"Doe niets dat ik ook niet zou doen!" riep ik ze nog na toen ze me zonder te arresteren weer thuis achterlieten. Er was totaal geen bewijs waaruit bleek dat ik een terreuraanslag aan het voorbereiden was dus konden ze me na de aanhouding niet arresteren en ook niet veroordelen. Dat zou best wel eens een belangrijk detail kunnen zijn want volgens een rapport van de Inspectie Justitie en Veiligheid heeft het CTER-cluster (Contra Terrorisme Extremisme en Radicalisering) tot nog toe een 100% slagingspercentage als het gaat om het aantal veroordelingen na een aanhouding en zijn ze daar erg trots op. Na het kwetsen van hun ego's zou deze 'prepper' hun perfecte score dus ook nog eens kunnen gaan verzieken tenzij ze me alsnog zouden kunnen veroordelen voor iets terrroristigs. Tijdens de jarenlange pesterijen die hierop volgde hoopten ze waarschijnlijk dat ik één van hun mensen geweld aan zou doen of nog erger, de hele stad in brand zou zetten. Ik heb het vermoeden dat ze deze suggestie in mijn hoofd probeerden te plaatsen door een briefje op een tafeltje te leggen in een bibliotheek waar ik destijds vaak kwam met daarop de tekst 'Stad in brand' en daarboven het woord 'boek'. Mijn laptop werd gehackt waardoor ik gebruik moest maken van publieke computers en daar dus ook constant lastig kon worden gevallen door verdachte mensen die allerlei irritantie dingetjes deden. Waarschijnlijk hoopten ze dat deze pesterijen zouden leiden tot een terreuraanslag zodat ze me alsnog zouden kunnen veroordelen na die aanhouding en hun slagingspercentage daarmee op 100% konden houden.
In al mijn naïviteit ging ik ervan uit dat de overlevingsmaterialen binnen een week of twee na de huiszoeking weer in mijn bezit zouden zijn maar ook hierin werd ik teleurgesteld. Na maandenlang te hebben gewacht had Justitie nog steeds niet besloten of ze mij zouden gaan vervolgen en dus besloot ik na een tip van de Officier van Justitie om een verzoek bij de rechtbank in te dienen waarin ik de rechter verzocht om Justitie te dwingen om sneller een besluit te nemen wat betreft mijn eventuele vervolging. Ik zag deze zitting slechts als een formaliteit dus was ik zelf niet aanwezig en daar maakte Justitie kennelijk graag gebruik van. Tijdens die zitting is namelijk in mijn afwezigheid besloten om duizenden Euro's aan legale overlevingsmaterialen allemaal te vernietigen. Als ik die zitting wel had willen bijwonen was dat alsnog een lastig verhaal geweest want de uitnodiging voor die zitting kwam niet per aangetekende brief maar vlak voordat er een berg reclamefolders werden bezorgd. Weken later vond ik die brief pas toen ik het oud papier weg wilde gooien. De uitspraak van die zitting kwam dan wel per aangetekende brief maar vanwege omstandigheden kon ik die steeds niet aannemen waardoor ik er tijdens de daadwerkelijke zitting pas achter kwam dat het geen enkele zin had om het amateuristische pleidooi te vervolgen waarmee ik mijn spullen terug probeerde te krijgen. Na de aanschaf van die buks en accessories was ik helemaal blut waardoor ik geen geld had voor een advocaat en gezien ik nooit gearresteerd was had ik ook geen recht op een pro deo dus was ik op mezelf aangewezen. Nadat de rechter mijn pleidooi had onderbroken en had gezegd dat m'n spullen al kapot waren gemaakt was ik daar in combinatie met de rest van de situatie natuurlijk behoorlijk kwaad over maar bleef redelijk kalm toen ik de rechter vertelde dat ik bij wijze van wraak op deze onrechtvaardige gang van zaken de macht weer terug bij het volk zou gaan plaatsen. Sindsdien waren het niet alleen de ego-trippende perfectionisten van het CTER-cluster die het op mij hadden gemunt want de AIVD zit om zelfpreservatieve redenen uiteraard niet te wachten op een échte democratie gezien dat verregaande gevolgen kan gaan hebben voor hun budget en bevoegdheden.
Ook andere landen met een nepdemocratie zouden betrokken kunnen zijn bij de jarenlange psychologische martelingen waaraan ik ben blootgesteld want zo'n vredige revolutie zou natuurlijk makkelijk over kunnen waaien. Dat zou kunnen verklaren waarom ik inmiddels al honderden verschillende personen heb opgemerkt die betrokken leken te zijn bij hele bedenkelijke operaties. Sinds kort heb ik een theorie over de stad Alkmaar en hoe deze niet alleen wordt gebruikt om revolutionairs aan te trekken en tot zelfmoord te drijven maar ook om een toekomstige directe democratie te 'jinxen'. Het is namelijk van oudsher een hele rebelse stad die ieder jaar op 8 October viert dat ze zich niet hebben laten bezetten door de Spanjaarden tijdens de 80-jarige oorlog. De uitdrukking "Bij Alkmaar begint de Victorie" schijnt daar vandaan te komen dus is het sowieso vrij logisch dat hier buitengewoon veel geheim agenten zijn gestationeerd om de boel in de gaten te houden en in te grijpen indien dat noodzakelijk wordt geacht. Wat betreft 'de Jinx' vermoed ik dat ze hier een experiment willen lanceren met een directe democratie en dat ze vanwege hun stemgerechtigde meerderheidspositie hele vreemde dingen kunnen laten gebeuren waardoor zo'n échte democratie als bedreiging voor de samenleving wordt gezien en daarom niet landelijk wordt ingevoerd.